ศิลป์ร่วมสมัยความเป็นมาของศิลป์ต่างๆภายในประเทศไทยยุคนี้

Landscape Mode พื้นฐานที่ควรรู้ในการถ่ายภาพ

โหมดนี้เป็นโหมดที่ใช้สำหรับถ่ายวิวทิวทัศน์โดยเฉพาะ

เพราะว่าเป็นโหมดที่อัตโนมัติไปในทางที่ทำให้ถ่ายภาพด้านอืนไม่ค่อยเหมาะนัก แล้วก็เช่นเคย โหมดนี้เหมาะกับช่างภาพมือใหม่ แต่สำหรับผมโหมดนี้ก็เป็นอะไรที่ง่ายดีได้ใช้บ้างเพราะว่าผมส่วนมากจะตั้งค่าไปในทางคล้ายกับโหมด Portrait ซะมากกว่า แล้วการปรับค่าเองไปมาต้องตั้งค่าหลายอย่างทีเดียว เพียงแค่หมุนโหมดไปยังโหมด Landscape นี้ก็จะทำให้พร้อมถ่ายภาพวิวทันที

หลักการณ์ของโหมดนี้นั้นจะเป็นการตั้งค่าที่ต่างกันตรงกันข้ามกับโหมด Portrait เลยทีเดียว

เพราะว่าการถ่ายวิวต้องการภาพที่ชัดทั้งภาพ เพราะฉนั้นกล้องก็จะพยายามให้ได้รูรับแสงที่เล็กที่สุดเท่าทีสภาพแสงต้องนั้นไหว แล้วอีกทั้งความเร็วชัตเตอร์ก็จะช้าลงด้วยเพื่อที่จะไม่ให้กล้องดันค่า ISO สูงเกินไปจนเกิดเป็นเกรนที่เราไม่พึ่งประสงค์ เพราะฉนั้นโหมดนี้จึงเป็นอะไรที่เฉพาะทางมากๆแล้วก็จำเป็นต้องใช้ขาตั้งกล้องในบางครั้งด้วยเพื่อไม่ให้เกิดภาพสั่นไหว แล้วภาพก็จะเสียได้ แต่การถ่ายภาพแนวนี้ก็จำเป็นต้องมีขาตั้งกล้องเป็นสิ่งที่จำเป็นมากๆ เพื่อให้ได้ภาพที่นิ่งแล้วนุ่มละมุนอย่างเช่น น้ำตกที่ไหลเป็นสายสวยงามนั้นเอง

การถ่ายภาพวิวทิวทัศน์นั้นส่วนมากนักถ่ายภาพมือใหม่ไม่ค่อยได้สนใจการปรับค่าสักเท่าไหร่หรอก เพราะว่ามันค่อนข้างเฉพาะทางมากๆ ถ้าแค่ไม่เที่ยวแล้วเก็บภาพวิวสองสามที ก็ใช้โหมดที่ถ่ายธรรมดาๆได้เลย ไม่ต้องไปปรับค่าให้ยุ่งยาก จะว่าไปการถ่ายภาพแนว Landscape นี้ก็เสียเงินเสียทองกับอุปกรณ์เสริมเยอะเหมือนกันนะ อย่างเช่นฟิวเตอร์ ND หรือ CPL ทั้งหลาย รวมทั้งขาตั้งกล้องที่จำเป็นมากๆเพื่อให้ได้ภาพได้อย่างเราจิตนาการไว้

การถ่ายวิวทิวทัศน์นั้นจำเป็นที่จะต้องศึกษาการจัดองค์ประกอบของภาพให้ดีด้วย

ไม่งั้นภาพจะดูเยอะเกินไป หรือ รกเกินไป แล้วก็ค่อยๆฝึกใช้โหมดนี้ไปเรื่อยๆ สักพักก็จะได้ภาพอย่างที่เราคิดไว้ในหัว โหมดนี้สำหรับผมแล้วช่างภาพมืออาชีพก็ได้ใช้กันบ้างล่ะ ถ้าไม่ใช่สายถ่าย Landscape ที่มีการปรับค่าเฉพาะตัวเก็บไว้แล้ว

Composition พื้นฐานที่ช่างภาพควรรู้

รามาถึงข้อที่จะเป็นการยกระดับความเป็นมืออาชีพของช่างภาพกันได้เลย เพราะต้องบอกเลยว่า พื้นฐานทั้งหมดที่กล่าวมาเป็นเพียงเครื่องมือที่จะทำให้ได้ภาพตามต้องการมากขึ้น แต่พื้นฐานด้านการจัดองค์ประกอบข้อนี้นั้น เป็นตัววัดความน่าสนใจในภาพเลยก็ว่าได้

ภาพที่ถูกคนอื่นตัดสินกันทั้งหลายก็มาจากการจัดองค์ประกอบที่ดีกันทั้งนั้น ไม่มีหรอกนะถ่ายมั่วๆแล้วจะได้รางวัลอะไร เป็นแค่ความฟลุ๊คเท่านั้นแหละ แล้วการจัดองค์ประกอบสมัยก่อนที่เป็นกล้องฟิล์มก็จะมีเพียงไม่กี่รุ่นที่มีเครื่องมือช่วยเหลืออยู่ในช่องมอง แต่ในสมัยนี้ที่เป็นกล้องดิจิตอล ก็จะมีอยู่ในช่องมองที่สามารถเปิดปิดได้ตลอด 

เครืองมือนี้เรียกว่า จุดตัด 9 ช่อง จะเป็นการแบ่ง ช่องทั้งแนวตั้งแล้วก็แนวนอนออกมาเป็น 3 ส่วนเท่าๆกัน

ซึ่งก็จะมีจุดตัดเกิดขึ้นมา 4 จุด แล้วก็ช่องเกิดขึ้นมาเป็น 9 ช่อง ซึ่งเราจะใช้ช่อง ใช้เส้น แล้วก็ใช้จุดตัดเหล่านี้มาช่วยให้เรากะการจัดองค์ประกอบได้ง่ายขั้นนั้นเอง อย่างพื้นฐานสุดๆในการใช้เลยก็คือ การแบ่งสัดส่วนท้องฟ้ากับทะเล ถ้าอยากให้อะไรเด่นก็ให้อยู่เป็น 2 ต่อ 1 ส่วน ง่ายๆแค่นั้นแหละ แต่คนเราก็ชอบลืม ถ้าไม่ยอมพยายามฝึกให้ชิน แล้วก็แอดวานส์ขึ้นมาหน่อย แต่ก็ไม่ยากมาก ก็คือ การเอาแบบที่เราต้องการให้เด่น เช่นสิ่งของ หรือ นางแบบ ของเรา ไว้ตรงจุดตัด 4 จุดที่เกิดขึ้น นั้นก็จะทำให้ตัวแบบนั้นเด่นขึ้นมาอย่างอภินิหาร เวอร์หน่อยนะ 555 แล้วก็จะมีเรื่องการใช้เลนส์ที่เป็นเลนส์ Wide Ultra Wide หรือเลนส์ที่มีความคลาดเคลื่อนจากความจริงเยอะความขอบเลนส์

นั้นก็ต้องเอาเครืองมือนี้ช่วยให้เราไม่เอาตัวแบบออกไปไกลเกินไป เช่น ถ้าเราไม่อย่างให้ นางแบบถูกยืดจนอ้วนหรือยาวไป ก็อย่าเอาตัวแบบไปอยู่นอกจุดตัด 9 ช่อง เพราะภาพจะเริ่มถูกยืดจากลักษณะความโค้งของแก้วเลนส์ หรือเลนส์ยุคเก่าๆที่ยังมีปัญหาขอบภาพเบลอ ก็จะไม่สามารถโฟกัสให้ชัดได้เลย นั้นก็อย่าถ่ายเกินจุดตัว 9 ช่องเหมือนกัน

ช่างภาพอาชีพต่างฝึกฝนการจัดองค์ประกอบเพือให้ได้งานที่ดีมีคุณค่า ดูมีความน่าสนใจ กันทุกคนไม่เว้นเลย ใครอยากจะเก่ง ก็ควรใช้เครืองมือช่วยในการฝึกถ่ายเยอะๆนะ

ความคิดริเริ่ม หนึ่งในสิ่งสำคัญในการออกแบบเสื้อผ้า

ความคิดริเริ่ม นั้นเป็นความสำคัญของทุกๆสายอาชีพด้วยซ้ำไป เพื่อที่จะให้งานออกมานั้นแตกต่างและสร้างสรรค์มากกว่าเดิม

แล้วการเป็นนักออกแบบเสื้อผ้าแฟชั่นนั้น ก็ถือว่าต้องใช้ความคิดริเริ่มสูงอย่างมากและเจ้าความคิดริเริ่มนี่แหละจะเป็นสิ่งที่นำพาให้งานออกแบบเสื้อผ้าของแต่ละคนนั้น
ต่างกันออกไป จนเกิดเป็นเอกลักษณ์ของแต่ละนักออกแบบ

จริงๆแล้วถ้าจะใช้คำศัพท์ที่เรียก ความคิดริเริ่ม อีกคำก็คงเป็น ความเพ้อเจ้อ นี่แหละเป็นการทำให้งานออกแบบหลุดออกนอกกรอบและถ้าสามารถกลั่นความเพ้อเจ้อให้เป็นแบบแผนได้เมื่อไหร่มันก็จะการเป็นงานชิ้นโบว์แดงทันทีเพราะฉนั้นก่อนอื่นแล้ว

ก่อนที่ทุกคนจะลงมือออกแบบเสื้อผ้านั้นต้องทำตัวเองให้มีความคิดสร้างสรรค์ก่อน

คิดอะไรได้จดหรือวาดมันออกมาให้มากที่สุด เป็นสิ่งที่คิดขึ้นมาใหม่ๆ ขึ้นมาสดๆโดยไม่ไปลอกใครเขามา

แล้วค่อยมาไล่ดูแต่ละอย่างที่ได้จดได้วาดไว้ว่าสามารถทำให้เกิดขึ้นจริงได้มากแค่ไหนกันนั้นคือจุดเริ่มต้นความออกแบบที่มีประสิทธิภาพและออกนอกกรอบมากที่สุดแล้วล่ะ

หลังจากนั้นถ้าเราเริ่มทำแบบที่ได้รับการคิดจนตกผลึกแล้วละก็เราก็จะได้ผลงานที่เรียกว่าเป็นสไตล์ของตัวเองอย่างแท้จริงเป็นถึงผู้นำของสไตล์เราเลยก็ว่าได้บนโลกใบนี้ เชื่อเลยว่าความคิดริเริ่มหรือความคิดสร้างสรรค์นั้นผุดออกมาในหัวทุกคนอย่างมากมายเลยล่ะ

แต่ส่วนมากจะผ่านมาแล้วก็ผ่านไปโดยไม่ได้นำไปทำให้เกิดขึ้นจริงเพราะคนเราก็มักจะคิดว่ามันเป็นไปได้ยากที่จะทำให้สิ่งที่อยู่ในหัวนั้นเกิดขึ้นจริงได้
แต่นั้นก็เป็นเพราะเรานั้นยังไม่รู้กระบวนการทำให้เกิดขึ้นจริงของแต่ละสายอาชีพบนโลกนี้ยังไงล่ะ เมื่อคุณได้ไปศึกษาวิธีกระบวนการทำอย่างจริงจังแล้วในหัวของคุณก็จะเริ่มคิดออกเองว่าจะทำอย่างไรกับภาพในหัวนั้นเอง

ซึ่งการออกแบบเสื้อผ้าแล้วก็ทำมันึ้นมาจริงๆแล้วมีชั้นตอนง่ายๆเพียงไม่กี่ขั้นตอนด้วยซ้ำ เพียงแค่ทำตามสเต็ปที่ควรเป็นก็จะเป็นไปได้แน่นอน